29 juni,
Door: Mary van Boxtel
Windkracht 3, krimpende wind. Voor het eerst dit seizoen had
ik zomaar kunnen besluiten om mijn zomerspullen aan te trekken. Toch was daar
een stemmetje in mijn binnenste dat mij adviseerde om voor een spijkerbroek te
kiezen en een wollen vest mee te nemen. De mannen waren ons al voorgegaan. Toen
we, bepakt met een tas koffie en aanverwante spullen, het bruggetje bij de
haven overstaken, zagen we ze als enige al in het kommetje aan de slag met het
vaarklaar maken van de boot. Voorlopig lagen ze dus nog aan kop.
Op de landtong was nog geen beweging zichtbaar, een lichte
onrust maakte zich van mij meester, ik had toch goed gelezen dat ik ook vandaag
alleen een faciliterende rol had.
Eenmaal door het groene hek, fietste ook Andra het terrein
op, waardoor succes verzekerd was.
We nestelden ons op de witte stoeltjes en startten met het
aankruisen van de aanwezige boten: Shark, Yinglings, Centauer, Ocean 2 en een
Randmeer. Niels, Chris Jan, Chanel, Wim, Ton, Cher, boot van Maarten, zo
langzamerhand begin ik boten en mensen te herkennen. Na de startprocedure, zeilen
de deelnemers richting de maas en begint mijn inburgeringscursus.
De koffie wordt uitgepakt en in de verte komt Karin
aanlopen, met een 10 jaar oude rode tas, die momenteel weer helemaal in de mode
is. Worstenbroodjes, koffie, kopjes, koeken en ook nog een bosje siererwtjes
hebben veroorzaakt dat een van de hengsels van de tas het voor gezien houdt en
zo belanden we in module 1.
In Drunen heb je een heel aardige schoenmaker, die korting
geeft zonder dat je erom vraagt. Bij de V &D koop je de lekkerste
worstenbroodjes. De meningen zijn verdeeld over de koffie van de Aldi. Maar met
een beetje mocca in de koffie, is de koffie uiteindelijk niet meer te
versmaden.
De Aldi blijkt ook nog ‘gooi’ tentjes te hebben. Die gooi je
op de grond, waardoor ze zichzelf ontvouwen. Met een 2-persoonsluchtbed erin en
een goede regenbui erover, kan je ze vervolgens altijd nog in de
dichtstbijzijnde afvalbak gooien.
Dan volgt module 2. In Brabant zeggen we ons moeder, how do
en koekwauws. Er trekken witte rookwolkjes voorbij en ik begrijp dat als ik dat
op schrijf ik ‘speel met mijn neusbotje’.
Natuurlijk houden we de wedstrijd nauwlettend in de gaten.
Na de flitsende start zijn vader en dochter Eikelboom niet meer in te halen.
Lange tijd heeft het ernaar uitgezien dat de Randmeer zijn missie, om dit keer
niet als laatste aan te komen, zal behalen. In een bloedstollend gevecht met de
Centauer moeten ze uiteindelijk toch het onderspit delven. Andra stelt een
poedelprijs in het vooruitzicht; een goud gespoten roertje met daarin een
klokje. In gedachten hang ik hem al in de prijzenkast, die ik speciaal voor
deze gelegenheid misschien wel bij de Aldi aan kan schaffen.
Het laatste toetersignaal klinkt en we verplaatsen ons
richting de bak, waar ik nog net op tijd ben om de landvast van de Randmeer aan
te pakken. Bij een kop koffie laat ik Niels mijn ‘graftak’ voelen. Toch goed
dat ik mijn winterspullen aangetrokken had.
De eerste helft van de inburgering zit erop. Ik voel me hier
thuis. Als iedereen weg is deze zomer, gaan we gewoon elke avond de Maas op om
te oefenen……of misschien toch maar een andere ……….
DOGS( De Onmiskenbaar Gezellige Starters)
