Collumn: 24 Augustus

24 augustus

Het was warm vandaag en de grote kastanje in de heemtuin liet zien dat er geen zuchtje wind was. Dat beloofde een relaxte avond te worden. Immers alleen de zeilers die echt varen om te winnen gaan het water op onder windkracht 1.

Rustig fietsend door de vesting zag ik echter de witte zeilen al in het kommetje. En toen ik op de landtong aankwam was het een drukte van jewelste. Overal stonden tenten. De startersploeg was uitgebreid met dames en heren, die ouders van de jeugdzeilers bleken te zijn. Zonder dat ik het me bewust was zat ik al midden in module 4 van mijn inburgeringcursus.

19 boten op het water, zeker 5 gesprekken die simultaan gevoerd werden, terwijl van verschillende kanten gevraagd werd of ik koffie wilde. Het kon niet anders dan dat dit de ultieme testcase was of ik het eerste niveau van ‘word ik al een beetje Brabander ‘ bereikt had. Andra nam me onder haar vleugels en toen wist ik het zeker: vandaag gaan we voor het echie (vertaald: vandaag wordt het serieus)

19 boten, waaronder boten van jeugd zonder volwassenen (JZ), volwassenen met jeugd (VJ)en volwassenen zonder jeugd (V). Boten en zeilers, die als een soort stoelendans van plaats en boot gewisseld waren, probeer dat maar een te registreren!

½ dozijn, het racemonster, 665, Varo, Lara, Veer, Fabian, die houten boot met die bruine streep,  die met de blauwe fok etc. etc.

Ik opper voorzichtig dat het volgend jaar misschien handig is als alle deelnemers zich vooraf even melden…... Oeps dat kost mij inburgeringpunten.

Tien minuten voor de start: ‘we missen nog 8 boten’, zes minuten voor de start: ‘we hebben er 2 teveel!’. Toeteren, vlaggen hijsen en daar gaan ze……….zucht………

Nu het moeilijkste stuk erop zit vraag ik een nieuw vel om het formulier zo in te vullen dat ook Niels er achteraf nog wijs uit wordt. Jacqueline zegt dat dit niet nodig is en nu weet ik zeker dat ik vandaag aan mijn eerste examen bezig ben.

 

 

Terwijl de vloot langzaam richting de eerste boei vaart en dit keer ½ dozijn de koppositie neemt, leer ik dat Brabantse mannen hun haar knippen omdat ze genoeg van hun staartjes hebben, Greet pas weet waar Jeroen uithangt, als hij over de finishlijn komt, Andra na de tijgerpoep nu zevenblad in haar tuin heeft en ik een van de twee ‘oude velletjes’ ben tussen alle mensen die nog jonge kinderen hebben.

Nadenkend over dit laatste inzicht, komen de eerste boten de haven al weer in varen. Op vijf boten na houdt iedereen het voor gezien. Het was reuze gezellig in de buurt van de eerste boei, maar na anderhalf uur dobberen ga je toch verlangen naar een stevige kop koffie of een groot glas cola.

Vijf boten haalden uiteindelijk de finish:

De ½ dozijn, de boot van Maarten en drie jeugdboten: Rein en Janna, Fabian en Hugo en op vijf na de eerste: Maud, Job en Judith. Ik geloof dat er ook nog even door iemand gepeddeld werd, maar dat mocht de pret niet drukken.

Terwijl de jongelui zich opmaakten voor een spetterend pyjamafeest, heb ik Niels het formulier overhandigd en wacht ik met spanning af of ik geslaagd ben voor niveau 1.

 

DOGS