17 augustus
Vandaag was het alweer de 9de zeilwedstrijd. Had
ik tot nog toe altijd mijn winterjas aangehad, vandaag was het zo warm, dat de
druppeltjes op mijn voorhoofd stonden. Een voor een maakten de boten zich klaar
voor de start. Alles wat ik voor de vakantie dacht al zeker te weten, was
tijdens de vakantie uit mijn geheugen
verdwenen. Maarten in de oranje boot en Niels in de blue Ocean en natuurlijk
Cher en Niki in de Randmeer, die herkende ik meteen. Ik vroeg me af of dit te
maken had met de ranking, maar die gedachte verdween snel door de komst van
Jacqueline, die net terug van 800 Km fietsen, vol zelfvertrouwen de lijst ter
hand nam om de resterende boten te registreren. Het werd ondertussen druk op de
landtong, alle handen konden we gebruiken: meer stoelen halen, de vlaggen
hijsen, de tijd noteren, toeteren, even onderzoeken of de jeugdboten ook
meezeilden. Uiteindelijk startten we om 19.31 uur. Maarten en zijn broer lagen
direct op kop, gevolgd door een veld van zeilboten, die uiterst eensgezind en
rustig voortschrijdend de Maas opvoeren.
Ons werk zat er voorlopig op, tijd voor module 3 van de
inburgeringcursus;
De koffie en worstenbroodjes ontbraken vandaag. Het bewijs
dat de Andra en Karin de meeste autochtone Brabanders zijn is daarmee geleverd.
Houdoe schrijf je aan elkaar en niet op z’n Engels. Vroeger was er langs de
landtong een strandje en daar kon je net zo fijn vakantie vieren als in Italië.
Brabantse poezen wandelen met hun baasje mee van de Drietrompetterstraat naar
de haven. Als je met je blote voeten in het gras loopt, moet je uitkijken voor Brabantse
teken. Die kruipen onder je huid, zodat je ze niet meer terug kunt vinden.
Net toen we aan de meer serieuze onderwerpen begonnen voeren
de eerste boten alweer de haven binnen. Op de motor en met gestreken zeilen.
Achteraf begreep ik dat dit kwam omdat Maarten en Niels iedereen de wind uit de
zeilen hadden gevaren en met behulp van een binnenvaartschip de vloot achteruit
hadden gezet, zodat de bovenste boei niet meer genomen kon worden.
Dit zorgde ervoor dat, met het wenkend perspectief van een
heerlijk koel glas vocht op het terras van het clubhuis, iedereen behalve
Maarten en Niels, de strijd opgaf. Eervolle vermeldingen waren er voor Lara en
Veer die hun boot zwemmend langs de finishlijn voeren. Jeroen en Rosanne, die
absoluut de wedstrijd uitgevaren zouden hebben, ware het niet dat ze door de
wedstrijdleiding, vanwege de invallende duisternis, van het water af werden
gehaald. En Cher en Niki die dit keer als laatste….. van de opgevers binnen
kwamen, wat eigenlijk toch een beetje winnen is? En natuurlijk voor Maarten en
zijn broer en voor Niels die als enigen over de finishlijn zeilden.
Toen wij in het donker bij het clubhuis kwamen, maakte ik
nog kennis met ‘een metertje bier’ waarvan ik niet zeker weet of dit een
Brabantse uitvinding is.
Volgende week vaart de jeugd mee op de ‘grote’ boten, ik
steek vast een kaarsje aan voor windkracht 2-3. Het wordt vast een mooi
spektakel, zeker als Andra en Karin ook weer van de partij zijn!
DOGS( De onmiskenbaar gezellige starters)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten