Het begon – zo bleek achteraf – dat een van de twaalf aangemelde schepen zich een beetje verslapen had. Het ritje van de locatie waar ze haar winterslaap hield richting de haven verliep dus niet zonder slag of stoot. Jubelende kinderen riepen en zwaaiden, dus dacht Frans “Houdoe” en reed gehaast door. Maar na een tijdje besloot hij toch even de BM achter zijn auto te inspecteren en wat bleek: de motor was “overboord” gevallen en lag zo’n 2 km terug op straat. Eenmaal in de haven – opgetuigd en wel – werd de motor onder handen genomen en voorzien van een nieuwe steun en bescherming voor de kap.
Ondertussen werden de boeien door Ronald en Greetje uitgegooid. Bij boei 1 en 2 werden instructies goed opgevolgd betreffende lengte van de lijn, locatie boei en vooral-oppassen-dat-de-lijn-niet-in-de-schroef-verstrikt-raakt. Eenmaal op de plek waar boei 3 gestationeerd moest worden was het al vijf minuten voor palaver en werd deze kettingloze anker ietwat nonchalanter over boord gegooid. Ook hier iets met haastige spoed…
Het palaver vond dus iets later plaats met als gevolg dat de zes deelnemende schepen nog maar 10 minuten de tijd hadden om de zeilen te hijsen. En sommige zelfs om de motor te kunnen starten. Om geen tijd te verliezen kreeg Houdoe dus een sleepje van begeleider Jeroen. Zo konden alsnog de volgende zes schepen de spits afbijten, namelijk: Houdoe, Joy, Tingeling, Capricio, Matrena en de naamloze Yngling van Ronald.
Gelukkig waren Mary en Greet zo vergevingsgezind om de start met 5 minuten uit te stellen. Dit tot grote frustratie van een cruiser die gedurende deze nieuwe startprocedure uit wilde varen. Bij het 1 minuutsein dreigde het gevaarte dwars door het wedstrijdveld te willen manoeuvreren. Er stond weinig wind waardoor het merendeel van de schepen niet wilden noch konden wijken. Het startsein werd op tijd gegeven, waarna baan B getrotseerd kon worden. Capricio had de beste start te pakken.
Met een krappe 5 knopen wind laveerden iedereen richting boei 1 en Joy lag op haar beurt aan kop. Het was duidelijk dat na het ronden van boei 1 de spinaker de beste troef zou zijn. De bemanning van Joy gaf achteraf door dat ze de tactische fout hadden gemaakt door de spiboom aan de verkeerde kant aan te slaan, waardoor de spi pas na boei 2 gehesen kon worden. Vanaf de landtong werden we verblind door de prachtige ondergaande zon die de tegemoetkomende spinakers nog feller deed oplichten.
Door het geklets aan wal vlogen er zo 100 minuten voorbij, waardoor Mary en Greet zich nog moesten haasten om zich opnieuw te bewapenen met klok, toeter en startersformulier. Hierdoor kreeg de spannende nek aan nek race tussen Joy en Capricio ook aan land een staartje. Want op het moment dat Capricio als eerste de finishlijn passeerde, noteerde Mary de finishtijd bij Joy. Was er hier corruptie in het spel of was het wederom een gevalletje van haastige spoed…?
Greetje Tops, Wild van Wind
Greetje Tops, Wild van Wind
Bekijk hieronder de uitslag van deze eerste wedstrijd:
