Hondenweer

“We hebben wind en een drupje regen. De boeien gaan er zo in dus we gaan ervoor. Hopelijk tot vanavond…”, appte Richard namens de wed-cieh in de bekende appgroep. 

Het startteam

De opkomst viel zeker niet tegen. Er werden zeven boten opgetuigd en de startlijn werd bewaakt door een even gelijk aantal. Het bleek toch echt hondenweer te zijn, want twee van de bewakers zochten al snel beschutting in de keet en begonnen ook daadwerkelijk met elkaar te keten. Direct na de startprocedure volgden de tweevoeters het voorbeeld, waar ze met de natte viervoeters op schoot hun “Memory Lane” in Zeeland met elkaar deelden. Over twee dingen waren ze het snel met elkaar eens… Ten eerste: In Zeeland is het altijd beter weer. En ten tweede: Als het dan toch regende, klaagden hun kinderen er nooit over. Blijkbaar de zeilers ook niet, want die voelen zich ook deze avond – al spelend met de wind - weer even helemaal kind. Tenminste dat kunnen de achtergebleven zeilers Jeroen en ik (Greetje) ons zo indenken, al turende naar het spel dat zich te midden van de Maas afspeelde. 

V.l.n.r. Greet Hettema met Teuntje (een Fox Terriër die heel hoog kan springen), Mary van Boxtel en Dorien van der Zee met Hooby (een Labrador van KNGF die bij pleeggezin van der Zee woont)

Ondertussen op de Maas

We zijn niet voor niets watersporters, water onder de boot of van boven uit de hemel. De regenval was wat meer dan voorspeld, maar niets kon ons tegenhouden. Om half acht gleden we over de startlijn. Er was een samen klontering van boten waarbij Thomas zelfs vastliep. Joris en ik (Richard) maakten daar dankbaar gebruik van en zeilden rustig langs deze groep. Als eerste voerden we met de Matrena de Maas op en in een paar slagen waren we bij boei 1. Capricio had de achtervolging ingezet, gevolgd door Cher en Niki. Net voor boei 2 kwamen de mannen van Capricio ons voorbij.

De Matrena voerde als eerste de Maas op, gevolgd door Jos en Chris Jan in de Zeevonk

Voor de wind naar boei 3 liep de J22 ons voorbij, maar de rest wisten we achter ons te houden. Rob en Stefan in de Tyngeling liepen net wat harder op de spi en kwamen dichterbij. Vol spanning voeren we zo hard als haalbaar was naar de boei, zien we plots een vrachtschip seinen dat hij het gat bij Legerstee in wil... voor de boei langs en op ons pad. Rein en Cher waren al veilig, maar bij ons was het twijfelachtig. Gelukkig hield de schipper rekening met al die stuiterende zeilbootjes en zette zijn motor in de stationair stand, waardoor wij mooi voorlangs konden. Helaas voor Rob en Stefan moesten zij het schip voor laten gaan en verloren meters op ons.

Kruisend terug naar boei 1 ging het lekker en pakten we zelfs wat meters terug op de J22. Na het ronden van die boei ging de spi weer op; alleen niet bij Cher en Niki. Ze hadden materiaal pech, de spiboom was stuk. Maar zelfs zonder spi loopt zo’n J22 erg hard, maar we wisten ze net voor te blijven en voeren met één seconde voorsprong over de streep. De 470 was een minuut eerder over de finish gekomen. Niet veel later voer Tyngeling met Rob en Stefan over de streep.

In de achterhoede werd fel gestreden tussen Wout, Thomas en Jos ,waarbij Thomas met zijn Sun de anderen voorbleef en Wout met zijn 570 de hekkensluiter was. Op rating is Wout de twee andere kemphanen voorbij gegaan. Joris en ik nemen op rating de eerste positie in, gevolgd door Rob en de derde positie is voor Rein. Ondanks het natte karakter was dit een leuke wedstrijd waarbij iedereen zich van zijn meest sportieve kant heeft laten zien.

Aftersailing

Na de wedstrijd werd de koffie heet gedronken in het ponton, waar het comité van havenconcert Blub een heerlijk buffet had verorberd ter afsluiting van hun muzikale seizoen. Loes was zo attent om de left-overs aan de zeilers uit te delen tot dat er niets meer over bleef voor in de doggybag.

Greetje Tops, “Wild van Wind” & Richard van der Koppel, “Matrena”