Vreemde werkwoorden

Voor onze Wild van Wind was het nog maar de tweede zac dit seizoen en wat had ze een mooie start, al zeg ik het zelf. De spi’s van de standaard koplopers Capricio en Joy werkten helaas voor hen dit keer niet in het voordeel. Houdoe liep dit eerste rak, met maar liefst vier bemanningsleden aan boord, super goed en gebruikte deze gelegenheid optimaal om de Yngling van Ronald en Tingeling uit te loeven. Ook Rana werd dit keer bemand met 1 man en 3 dames, die volgens Thomas dit keer meer interesse in koekjes en ijsco’s hadden.

Richard legde de openingsdans op de gevoelige plaat vast.

Onze kwarttonner rondde fier als allereerste boei 1. Vervolgens spreidde het wedstrijdveld zich volledig tussen de Heusdense brug en de Kromme Nol kering, van hogerwal tot aan lagerwal. Het leek wel een balletuitvoering, waarbij alle schepen om elkaar heen dansten en vlak langs elkaar af wenden. Mooi om te zien, maar helaas rondde onze Friendship boei 2 nu pas als 5^e. Gelukkig liepen we al snel op de twee Ynglings van Ronald en Richard in om de resterende wedstrijd de 3^epositie in het veld te behouden. 

Met de Tingeling in onze kielzog namen we het risico om geen extra steek meer te maken en gedurende het laatste rak moesten we behoorlijk langs het kantje prikken. En vooral goed stilzitten – een veelvoorkomend werkwoord bij ons aan boord – en ik realiseerde me dat dit misschien wel het enige normale werkwoord is die wij elkaar tijdens het zeilen commanderen. Want vallen, laveren, loeven, lozen, ronden, lopen, steken, wenden, dippen, prikken, trimmen, vieren, hijsen, strijken en natuurlijk gijpen… behoeven allemaal de nodige uitleg tijdens het toertje dat we ditzelfde weekend met familie gepland hebben staan.

We twijfelden of we de spi nog zouden hijsen; we kozen dit keer voor stilzitten. 

Na de wedstrijd passeerden er nóg vreemdere werkwoorden de revue. Zo zochten we de definities en overeenkomsten tussen rietzeilen, brommerskieken en koe-kantelen… Een typisch gevalletje daar-had-je-bij-moeten-zijn… 

Het vaste startteam overhandigde de finishlijst en er werd door deze of gene al voorzichtig hoofd gerekend wat de spanning voor de uitslag alleen maar opvoerde; op rating zou het een kwestie van secondes zijn. Achteraf blijkt dat stilzitten het juiste commando was, want Wild van Wind heeft deze vijfde zomeravondcompetitie op rating gewonnen. Winnen is natuurlijk geen vreemd werkwoord, maar als je niet als eerste over de finishlijn bent gekomen, voelt het wel een beetje vreemd.

Greetje Tops, “Wild van Wind”